by NTORA GLEZOU

Βρισκόμαστε μόλις 12 ημέρες πριν από τα Χριστούγεννα και όπως όλα δείχνουν, τα φετινά θα είναι πολύ διαφορετικά από αυτά που έχουμε συνηθίσει τα προηγούμενα χρόνια, χωρίς αυτό να μας εμποδίζει να τα απολαύσουμε στο έπακρο! Μπορεί οι επιθυμίες και οι ανάγκες μας να έρχονται συχνά σε σύγκρουση, όμως ξέρουμε πως το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε, είναι να μείνουμε σπίτι, ανακαλύπτοντας νέους τρόπους να περνάμε όμορφα στον ελεύθερο μας χρόνο.

Εάν έχεις και εσύ, λοιπόν, μπόλικο χρόνο διαθέσιμο και δεν ξέρεις πώς να τον επενδύσεις, είναι η κατάλληλη στιγμή να χωθείς στον καναπέ σου, κάνοντας έναν μαραθώνιο κλασικών ρομαντικών κομεντί και τρώγοντας τα ποπ κορν που θα έχεις φτιάξει με τα χεράκια σου! Εγώ αυτό έκανα!

Ένιωσα μία νοσταλγία να γυρίσω πίσω στο χρόνο, παρακολουθώντας ξανά κλασικές romcom που έχω δει και έχω ξεχάσει, ή άλλες που, παρότι είναι ιδιαίτερα δημοφιλής ακόμη και σήμερα, δεν είχε τύχει να τις δω. Μερικές από αυτές, θα μοιραστώ μαζί σου παρακάτω!

“Pretty Woman” ή μία σύγχρονη Σταχτοπούτα

Η πρώτη ταινία, που παραδόξως δεν είχα δει, ήταν το “Pretty Woman”. Μία διαφορετική, λίγο πιο σύγχρονη εκδοχή της Σταχτοπούτας, μία αισθηματική κομεντί του 1990, με πρωταγωνιστές το επικό ντουέτο των 90΄s, Julia Roberts και Richard Gere. Ένας γοητευτικός άντρας συναντά τυχαία μία νεαρή κοπέλα στους δρόμους του Los Angeles. Δύο πολύ διαφορετικοί άνθρωποι που η μοίρα τους έφερε κοντά και ίσως αυτό ήταν τελικά, ό,τι καλύτερο θα μπορούσε να τους συμβεί! Γιατί, μπλέκοντας τις κουλτούρες και τις προσωπικότητές τους, έμαθαν ο ένας απο τον άλλον, δημιουργώντας έτσι μία όμορφη σχέση αγάπης και έρωτα την ίδια στιγμη.

Πρόγραμμα Αναπαραγωγής Βίντεο

Εμένα η ταινία αυτή μου προκάλεσε έναν αθώο ενθουσιασμό και με έκανε να ανυπομονονώ διαρκώς για το happily ever after! Μου θύμισε πως πάντα υπάρχει χώρος για όνειρα, ακόμη και στις δύσκολες περιόδους της ζωής μας. Μου υπενθύμισε πως πρέπει να εκρφράζω όσα αισθάνομαι, να μην τα παρατάω και να θέλω να γίνομαι ο καλύτερος εαυτός μου. Ναι, μπορεί να είχε την υπερβολή ενός παραμυθιού, αλλά δεν είναι κακό κάποιες φορές να αναζητάμε και λίγο το παραμύθι, έτσι δεν είναι;

“Love actually” – Ένας τίτλος, δέκα ιστορίες

Μπορεί να μου πήρε λίγο περισσότερο χρόνο μέχρι να καταλάβω πώς κυλάει η ταινία, καθώς ξετυλίγεται μέσα από πολλές διαφορετικές ιστορίες, που ξεπροβάλλουν η μια μετά την αλλή και δημιουργούν στο τέλος μία και μοναδική! Προσπαθούσα να καταλάβω την σύνδεση, αυτό που ένωνε τη μία ιστορία με την αλλη, όμως γρήγορα ανακάλυψα πως δεν ήταν κάτι που θα μπορούσα να διακρίνω με γυμνό μάτι, αλλά κάτι άλλο που κρύβονταν πίσω απο αυτές.

Στο χριστουγεννιάτικο και στολισμένο τοπίο, στο αγαπημένο μου Λονδίνο, και μέσα απο τα μάτια ενός 11χρονου αγόριου, κατάλαβα πως αυτό που προσπαθούσε να μου πει η ταινία, ήταν πως όλοι έχουμε δικαίωμα στην αγάπη, μικροί ή μεγάλοι, ελεύθεροι, παντρεμένοι ή χωρισμένοι. Ο καθένας από εμάς μπορεί να τη βρει οπουδήποτε και ειδικά εκεί που δεν το περιμένει. Ακόμη και εσύ που αισθάνεσαι λιγότερο τυχερή, σημασία έχει να συνεχίσεις να πιστεύεις σε αυτήν, ελπίζοντας πως το σύμπαν, αργά ή γρήγορα θα είναι με το μέρος σου. Όπως κάπου έιχα διαβάσει:”Δεχόμαστε την αγάπη που πιστεύουμε οτι αξίζουμε” έτσι λοιπόν, αρκεί να το πιστέψουμε και είναι βέβαιο πως η αγάπη θα έρθει στον καθένα μας ξεχωριστά, έτσι ξαφνικά και απροσδόκητα!

“One Day” ή μήπως Day 1;

Ύστερα από μια αλλιώτικη γνωριμία και μία αρκετά awkward βραδιά, ο Dexter και η Emma ήταν αναμενόμενο πως θα γινόντουσαν οι καλύτεροι φίλοι! Για τα επόμενα 20 χρόνια από εκείνη την πρώτη συνάντηση, πιστοί και οι δύο στο ραντεβού τους, βρισκόντουσαν κάθε 15 Ιουλίου, για να μοιραστούν όσα έχουν καταφέρει ή και όχι. Ο καθένας τους αποτελούσε ένα δυνατό στήριγμα για τον άλλο, επιβραβεύοντας τις νίκες, εμψυχώνοντας στις αποτυχίες, δημιουργώντας εμπειρίες μαζί και χώρια, τα χρόνια κύλησαν σαν νερό όμως, το «αθώο» νεανικό φλερτ δεν χάθηκε ποτέ μεταξύ τους. Μπορεί οι επιλογές τους να είχαν πάντα σαν αποτέλεσμα το λάθος timing, να επηρέαζαν αρνητικά τη σχέση τους και να τους απομάκρυναν για μήνες, όμως ήταν σίγουρο πως αυτοί οι δύο θα κατέληγαν μαζί μια μέρα.

Και αν αξίζει να κρατήσουμε κάτι από την ιστορία του Dexter και της Emma, είναι πως μερικές φορές ο έρωτας, κρύβεται στα πιο οικεία μέρη, στα πιο οικεία πρόσωπα, στον άνθρωπο που βρίσκεται πλάι μας εδώ και χρόνια, ώσπου μία στιγμή γυρίζουμε, τον κοιτάμε και συνειδητοποιούμε πως εκείνος ήταν αυτό που ζητούσαμε.

Γιατί παρότι προσπάθησαν, σε κανέναν άλλον δεν εντόπισαν αυτό που έβρισκε ο ένας στον άλλον. Ποτέ δεν ένιωσαν για κάποιον τα μεγαλειώδη και ταυτόχρονα γαλήνια συναισθήματα που έτρεφαν μεταξύ τους. Και γιατί πάνω από όλα, αγαπούσαν αληθινά και άνευ όρων ο ένας τον άλλον. Αυτό ήταν που έκανε την Emma να του συγχωρεί τα πάντα και τον Dexter να θέλει να την κάνει ευτυχισμένη. «You are one in a million» του είχε ψιθυρίσει και από εκείνη την στιγμή η σχέση τους δεν ήταν ποτέ ξανά η ίδια.

Μέχρι να μπορέσω να βρεθώ ξανά σε μία σκοτεινή αίθουσα κάποιου κινηματογράφου, οι βραδιές ταινίας στο σπίτι, μόνη μου ή με παρέα, παραμένουν για μένα το ιδανικό σκηνικό, για τα κρύα βράδια του χειμώνα. Άλλωστε, οι ταινίες είναι πάντα μια ευκαιρία για εσωτερική ενδοσκόπηση, μία διασκεδαστική αφορμή για συζήτηση, ένα κίνητρο για νέα ξεκινήματα, και μία πηγή ελπίδας πως τα καλύτερα έρχονται – αν δεν είναι ήδη εδώ!

XX

Ντοριτάκι